10 steden in 10 dagen

Brisbane, Surfers Paradise, Byron Bay, Nimbin, Yamba, Coffs Harbour, Port Macquarie, Newcastle, Sydney, Gerroa. Juist, dat zijn 10 steden, en dat in 10 dagen. Het was vermoeiend, slopend en bijna dodelijk, maar tegenlijkertijd ook de grappigste, mooiste, en beste roadtrip tot nu toe. Omdat de hoogtepunten te talrijk waren om op te noemen, bij deze een kort overzicht, inclusief Ineke's-Tips-Om-Een-Roadtrip-Zo-Goedkoop-Mogelijk-Te-Maken, waarvan sommige legaal en andere.... iets minder legaal.

Het begon allemaal op wederom een druilerige dag in Noosa (het mysterie van het slechte weer in onderhand wel ontrafeld, blijkbaar is het de slechtste Australische zomer in 51 jaar, just my luck). Nog half slapend -vanwege mijn afscheidsfeest de nacht ervoor- en snikkend pakte ik mijn spullen en gaf ik iedereen een dikke knuffel, om vervolgens Bob de benen te laten strekken en koers te zetten naar Caloundra, waar ik mijn reisbuddie, Rachel, zou ophalen. Daar aangekomen bleek dat Rachel zich had laten overhalen tot het kopen van een waar surfboard, en daarbij Bob's afmetingen enigzins had overschat. Na wat puzzel- en origamiwerk waar je u tegen zegt, zat Bob tot de nok toe vol, ik in de drivers seat en Rachel op de achterbank, maar we konden vertrekken!

Eerste stop Brisbane, waar we Sam (die van Magnetic Island) en zijn reisbuddies ontmoetten, die ook een roadtrip naar Sydney aan het maken waren. Dit brengt me gelijk naar Ineke's-Tip-Om-Een-Roadtrip-Zo-Goedkoop-Mogelijk-Te-Maken numero 1:
Boek een 4 persoons hostelkamer in hartje Brisbane, en slaap er met 7 mensen in. Het is wat proppen en als je gesnapt wordt ben je de zak, maar deel de kosten en je bent maar 34 dollar kwijt voor 2 nachten.
Verder niet veel speciaals over Brisbane. We hebben de ultieme toerist uitgehangen en alle must-see's gezien (inclusief mijn eerste museum in Australie), maar een speciale, bijzondere, mooie of overweldigende stad is het niet.

Op naar de volgende stop dus, te weten Surfers Paradise, dat onder surfers inmiddels bekend staat als alles behalve het paradijs. Bomvol toeristen, en waar in normale Australische steden het strand omgeven wordt door bosrijke omgeving en laagbouw domineert, staan de wolkenkrabbers in Surfers bijna letterlijk OP het strand en stralen de neonlichten je tegenmoet. Leuk om te zien, verder niet heel australisch. Een avond uit was echter wel goed voor Ineke's-Tip-Om-Een-Roadtrip-Zo-Goedkoop-Mogelijk-Te-Maken numero 2: maak vriendjes met de verkopers van pubcrawls en krijg een gratis flyer ervan. Goed voor gratis entree, gratis drankjes, kortom, een avond gratis pret!

Verder met Bob, volgende halte Byron Bay. Zoals de Lonely Planet al beloofde een waar walhalla voor de hippie. Straatmuzikanten op iedere hoek, alternatieve winkeltjes om de 4 meter, en de lucht is 1 grote wietdamp. Daarbij Ineke's-Tip-Om-Een-Roadtrip-Zo-Goedkoop-Mogelijk-Te-Maken numero 3: vergeet dure hostels, wordt 1 met de natuur en ga kamperen!
Mocht je je vervelen 's avonds op de camping omdat het maar weer eens regent, is een goeie bezigheid het verzinnen van een naam voor je backpack, immers, als backpacker is je backpack zo ongeveer je meest dierbare bezit. Dat verdient natuurlijk een naam. Na eindeloze discussies waarin argumenten over en weer geslingerd werden, is mijn backpack gedoopt tot Shane, omdat het een sterke, gespierde, australische man is. Rachels backpack doopte we tot Gertrude, omdat het een plompe, dikke, lelijke, roze, vormloze zak is. Zorgt er wel voor dat het leek onze gesprekken absoluut niet meer kon volgen (Hey Rach, can you get Shane out of Bob for me please?).

Omdat Byron nog niet hippie genoeg voor ons was, besloten we de volgende dag Nimbin met een bezoekje te vereren. De route van Byron naar Nimbin was absoluut prachtig, een van de plekken waar ik het helemaal niet erg zou vinden om (nog) een huisje te hebben. Onderweg hebben we watervallen bewonderd in Nightcap National Park, waar Bob gelijk zijn eerste zwemles heeft gehad, aangezien de rivieren doodleuk over de wegen stroomden. Om de hippie-heid nog maar eens te onderstrepen: onderweg hebben we ook 2 lifters opgepikt, als je zelf lift moet je af en toe iets terug doen voor de community toch? In Nimbin waren we nog geen 3 seconden uit Bob en (ook zoals de Lonely Planet beloofd had) er werd ons van drie kanten wiet, cookies en weet-ik-veel-wat-nog-meer aangeboden. Afgezien van alle drugsverkopers en backpackers die de drugs kopen was het een charmant stadje in een prachtige omgeving, zeker de moeite waard om te bekijken (en iets te kopen, mocht je het willen).

Bijna zelf bekeerd tot het ware hippiedom reden we door naar Yamba: een klein, leuk stadje, vooral goed voor surfen en het ontmoeten van australiers in plaats van backpackers. Wederom mooie natuur, mooi strand en leuk kamperen.

Door naar Coffs Harbour de volgende dag, een stad die de meeste promotie haalt uit het feit dat ergens langs de weg een reusachtige banaan van plastic staat, juist. Je kunt wel raden dat er anders dan het bewonderen van de banaan niet veel te doen was, maar toch Ineke's-Tip-Om-Een-Roadtrip-Zo-Goedkoop-Mogelijk-Te-Maken numero 4: vergeet dure hostels, vergeet kamperen, doe het de goedkoopst mogelijk manier en ga couchsurfen!
Ook goed voor een avond lekker onderuit voor de tv hangen met pizza, precies waar je als backpackers op roadtrip even aan toe bent.

Na nog maar eens langs de banaan gereden te zijn, kwamen we aan in Port Macquarie, waar we wederom een couchsurf-host hadden. Omdat deze uitermate gecharmeerd was van Bob (wie niet?) en nogal duidelijk liet merken dat hij ons graag voor een ritje rond de stad meenam, streek ik over mijn hart en gaf de sleutels uit handen. Met kloppend hart zat ik op de achterbank, wat achteraf gezien niet geheel onterecht bleek. Omdat meneer de couchsurf-host blijkbaar geen idee had dat Bob met tederheid behandeld moet worden en hij nogal een grote neus en een dikke kont heeft, besloot hij hem doodleuk tegen een andere auto aan te parkeren. Resultaat: een gedeukte voordeur. Ik probeerde subtiel te reageren "I am a bit afraid that I will get less money for it when I sell it", wat niet beantwoord werd met 'sorry' of iets in die trant, maar "well, I didn't do it on purpose". Met kokend bloed van woede heb ik Bob terug naar het huis gereden, waar ik al geen behoefte voelde om uberhaupt nog 1 stap over de drempel te zetten. Toen we wilden koken en er horden insecten uit de keukenkastjes vielen, wisten Rachel en ik het zeker: in dit huis gingen we no way slapen. Na een slechte smoes (My brothers in the hospital so we have to get to Sydney as soon as possible to catch the plain!) was het tijd voor Ineke's-Tip-Om-Een-Roadtrip-Zo-Goedkoop-Mogelijk-Te-Maken numero 5: vergeet hostels, vergeet kamperen, vergeet couchsurfen, slaap in je auto! Zoek een plek met meer backpackers en bij voorkeur aan het strand, zodat je bij het wakker worden gelijk een frisse duik in de oceaan en vervolgens een douche kan nemen! Bovendien goed voor nog meer binding met je auto.

Na allebei blij te zijn Port Macquarie te verlaten (en een beetje bang dat we per ongeluk onze oorspronkelijke host tegen het lijf zouden lopen), reden we door naar Newcastle, met een stop in Tea Gardens, om reusachtige zandduinen te bewonderen. Nog nooit ben ik zo dicht bij het gevoel geweest in het midden van de woestijn te staan, en nog nooit heb ik zo veel zand bij elkaar gezien, het was prachtig.
In Newcastle hadden we gelukkig een fatsoenlijke couchsurf host, en toen ik ontdekte dag ik bed-bugs beten had, bood hij zelfs aan mijn slaapzak te wassen (hoewel ik er nog steeds van overtuigd ben dat het kwam doordat ik op een stoel van meneer laat-ik-een-deuk-in-andermans-auto-rijden gezeten heb).

Geheel bed bug vrij verlieten we Newcastle de volgende dag, om koers te zetten naar Sydney. Na perfecte navigatie van Rachel over een wirwar van wegen, voelde het als een magisch moment om Sydney in te rijden over de Harbour Bridge met het Opera House op 20m afstand. Beide schreeuwend en met kippenvel zaten we in de auto. Ondertussen hadden we nog steeds geen couchsurf gevonden in Sydney en dus geen plek om te slapen, ware het niet dat Ineke's-Tip-Om-Een-Roadtrip-Zo-Goedkoop-Mogelijk-Te-Maken numero 6 in werking ging: zorg dat je medelijden wint van een (bij voorkeur rijke) kennis, die vervolgens je nacht in een duur hotel in het centrum van Sydney voor je betaald. Juist, in 1 nacht gingen we van in de auto slapen als een stel zwervers naar roomservice en schone dekens (waar je al niet blij mee bent als backpacker...). Het was absoluut perfect, en ik heb volop genoten van een nacht luxe na 4 maanden hostels en couchsurfs. Sydney was prachtig, we hebben Darling Harbour ontdekt, de drukke George Street, China Town, het Opera House, en andere toeristische attracties.

Een beetje sip was ik dan ook wel om Sydney te verruilen voor Gerroa, een dorpje met welgeteld 500 inwoners ongeveer 2 uur ten zuiden van Sydney. Wel goed voor Ineke's-Tip-Om-Een-Roadtrip-Zo-Goedkoop-Mogelijk-Te-Maken numero 7: zorg dat je de goeie vrienden hebt die je 3 nachten gratis in een surfkamp kunnen laten verblijven, inclusief gratis gebruik van voedsel EN surfplank!.

Helaas met Gerroa ook het einde van de roadtrip en het avontuur. Ik heb volop genoten en weet nu zeker dat reizen stukken beter, leuker en spannender is als je niet alles vantevoren planned.

Ik heb al enige foto's, helaas tot nu toe alleen van Rachel's camera, aangezien de wachttijd op rolletjes ontwikkelen in Sydney op het moment 2 (!) weken is. Enige uitleg bij de foto's: om een poging te doen in de kerststemming te komen (wat zo goed als onmogelijk is als je in je slippertjes naar het strand loopt)kochten Rachel en ik Santa-heads, om zo een soort van documentaire 'Kerst onder de Zon' te maken. Kijk en huiver.