Noosa

Een van de leuke dingen aan reizen is dat je er vrijwel zeker van kunt zijn dat er na een dieptepunt binnen afzienbare tijd weer een hoogtepunt aan komt.
Stiekem toch wel een beetje sip om de vrienden die ik opgedaan had in Bundaberg achter te laten kwam ik aan in Noosa, wat visueel gezien zeker gerekend kan worden tot 1 van de mooiste steden die ik in Australie gezien heb. Om een impressie te geven: het zou me niet verbazen als het overgrote deel van rijk Australie hier een vakantiehuisje bezit om af en toe ongegeneerd te chillen, te surfen, te zonnebaden op het prachtige strand en uitgebreid te dineren. Zoals de Lonely Planet zegt: 'and never forget, whatever you do in Noosa, do it in style'.
Gelukkig staat Noosa niet helemaal bol van de snobs die hun geld graag uitgeven aan overpriced kleren en flitsende drankjes, maar zijn er ook genoeg backpackers die, net als ik, graag 'in style' Noosa zouden willen verkennen, maar er simpelweg de dollars en de ruimte (1 avondjurk en je backpack is gelijk vol...) niet voor hebben. Mag de pret echter niet drukken, want ook voor het armere gedeelte van de bevolking is er genoeg te doen. Daarbij zou ik mezelf ook niet meer compleet tot het armere gedeelte van de bevolking durven te rekenen, aangezien ik momenteel als werkend burger door het leven ga en het geld met bakken (okee, bakjes) binnenstroomt. Vier dagen per week maak ik de rit van Noosa naar Coolum Beach om daar in de koffiebar Raw Energy mijn dagen al sapjes persend, smoothies makend, borden decorerend, mezelf in de vingers snijdend (snel fruit snijden is echt niet zo makkelijk als het lijkt) en serveersterend door te brengen. Met uren van 9am-5.30pm of 7am-4pm vliegt de dag voorbij en heb ik 's avonds niet eens meer energie om mijn zuurverdiende centjes uit te geven aan enige alcoholische versnaperingen (okee, op vrije dagen mag ik wel eens genieten toch..?). Klein detail daarbij is dat de sapmachine niet geheel in staat is om al het sap daadwerkelijk IN het glas te persen zonder een deel ervan in het rond te slingeren, met als resultaat dat ik na een dag werken Bob instap compleet bedolven onder stukjes ananas, sinasappel, peer, meloen, spinazie, broccoli (ja, blijkbaar kun je daar ook sapjes mee maken) en andere ongein. Ik hoop nog steeds dat fruit echt zo goed is voor je huid als ze me 4 jaar lang hebben doen geloven op de WUR..

Tussen mijn drukke, belangrijke (ahum), werkende bestaan door heb ik ook tijd gevonden om hier en daar wat van de omgeving te verkennen, en ben ik Noosa National Park ingedoken, wat ontzettend mooi was en waarvan ik niet kan wachten om de foto's te krijgen, en heb ik een lookout gevonden vanwaar je over heel Noosa uit kan kijken, ook zeer de moeite waard.


Nu is het zo dat er bij reizen na dieptepunten niet alleen hoogtepunten komen, maar onvermijdelijk komen er na hoogtepunten ook weer dieptepunten. Zo begon ongeveer 4 dagen geleden mijn keel toch wel enigzins te kriebelen, en het wegwerken van mijn dagelijkse portie Noodles werd langzamerhand toch enigzins problematisch. De dagen daarna heb ik in bed doorgebracht met gigantisch opgezwollen klieren en een inwendige thermostaat die compleet in de war was. Iedereen die wel eens in zijn eentje gereisd heeft kan denk ik beamen dat dat de momenten zijn dat je wou dat je lekker bij je moeder thuis op de bank lag met een kopje bouillon, in plaats van een 16(!)-persoons kamer in een hostel waar het overdag 30 graden is, en je om de 5 minuten wakker wordt omdat je of ligt te baden in je eigen zweet of 1 van je 15 kamergenoten hardop door de kamer loopt te converseren met een van de overige kamergenoten. Gelukkig had ik wel de betere 15 kamergenoten die een ziek persoon kan hebben, want binnen no time stond er vloeibaar eten van de supermarkt voor me klaar en hadden ze me geinstalleerd met laptop en vrouwenfilms. Ondertussen besloot ik maar eens een poging te wagen tot ontdekken wat er mis was in mijn keel, en een grondige inspectie later was ik me ervan bewust dat het tijd was om naar een dokter te gaan, aangezien mijn keel nauwelijks meer te zien was door de witte aften heen. Bovendien had ik al bijna 2 dagen geen hap door mijn keel gekregen, en afvallen is nou niet 1 van de dingen die prioriteit heeft op mijn to do lijst. Inmiddels ben ik bij de dokter geweest die me een antibiotica kuur heeft voorgeschreven en streng heeft toegesproken te gorgelen met zout water (jammie...) en gaat het al stukken beter. Enig nadeel is dat ik op de dag dat ik ziek werd mijn eerste dag zou moeten werken in het hostel. Omdat ik amper op mijn benen kon staan leek dit me niet echt een denderend idee, en heb ik de baas met tranen in mijn ogen meegedeeld dat ik graag zou willen werken, maar echt echt echt niet kon. De volgende dag deelde deze me mee dat de vrouw waar ik voor zou moeten werken in de keuken, me niet meer in de keuken wou, en ik dus geen baan meer had. Was te verwachten, maar niettemin wel balen.


Gelukkig verdien ik tot nu toe genoeg met mijn andere baan, en heb ik nog wat leuke dingen op het programma staan. Zo ga ik morgen naar de grootste en beste dierentuin in Australie, en de volgende keren dat ik 3 dagen vrij heb van werk ga ik een kayak tour door de Everglades ondernemen en (onmisbaar natuurlijk) een trip naar Fraser Island.
Op naar de volgende hoogtepunten!