Townsville, Magnetic Island, Airlie Beach

Het is weer tijd voor een hoognodige update, aangezien ik alweer een stukje verder ben gereisd en de nodige avonturen heb beleefd!

Na nog wat gehang in Cairns en wat geregel hier en daar, heb ik met 2 Nederlandse meiden en een ierse een campervan gehuurd om verder naar het zuiden te trekken. De eerste dag hebben we een stuk in de zuidelijke richting gereden door het Australisch landschap. Hierbij ontstond er zo nu en dan grote hilariteit over de borden die er langs de weg staan. Zo was er het before en after bord waarop op bord 1 een cassowarie vrolijk rondhuppelend te zien is en op bord 2 de cassowarie geplet op de grond ligt met een auto op de achtergrond. Over effectieve communicatie gesproken... We waren er ook al snel achter dat borden plaatsen sowieso niet de sterkste kant van Australiers is, aangezien ze hier niet doen aan borden die 2 km vantevoren al een afslag aangeven. In plaats daarvan moet je of 3 keer de afslag missen om vervolgens het verdekt in de berm opgestelde bordje te spotten of het bordje in de berm de eerste keer al spotten en vervolgens vol op de rem gaan staan om de afslag alsnog net (of net niet) te halen.
Verder moet ik als voedingskundige er ook bij vermelden dat het geen wonder is dat Australie inmiddels het meest obese land ter wereld is, want in werkelijk IEDER gat, maakt niet uit of het enkel bestaat uit 2 huizen die 3 km uit elkaar staan, in IEDER gat is zowel een Mac Donalds als een bottleshop te vinden. Kennelijk de twee belangrijkste levensbehoeftes van de gemiddelde Australier.

Maar goed, op weg naar het zuiden door het Australische landschap trekkend, hier en daar bosbranden (echt, je ziet om de 50 km wel een dikke rookpluim ergens van de bergen afkomen) en reeds afgebrandde stukken bos (ook niet ongewoon)bewonderend, kwamen we aan bij Wooroonooran national park, waar we naar ongeveer 2 uur keiharde bilspier training (heuvel op heuvel af) een prachtige waterval-achtige scenery hebben bewonderd (foto's komen eraan, het rolletje moet nog ontwikkeld ;)). Terug in de auto zijn we doorgereden naar Innisfail, waar we met enige moeite (rijden op Australische borden overdag is 1 ding, maar 's nachts..) een camping hadden gevonden om te overnachten.

De volgende dag reden we door naar Mission Beach, wat ooit een heel mooi strand was geweest, maar nu vooral een grote puinhoop van takken en andere natuurlijke rotzooi was, met dank aan de grote orkaan van vorig jaar. Ook de huizen in de omgeving waren 1 grote verzameling puinhoop en bouwval. Via Tully, Cardwell en Ingham zijn we doorgereden naar Townsville, wat de eerste Australische stad is die zowaar op een stad lijkt en niet op een veredeld bungalow park (waar overigens helemaal niks mis mee is!). Op de camping aangekomen kwamen we er al snel achter dat het hier een stuk minder vriendelijk was dan in Cairns, aangezien er om de drie meter borden hingen met 'Lock it or lose it' en de vrouw achter de balie ons verzekerde dat het niet uitmaakte of je in je campervan sliep, want de dieven werden daar bluikbaar niet door afgeschrikt en bietsen gewoon waar je bijslaapt. Totaal paranoia gingen we naar bed, en de volgende ochtend kwamen we erachter dat onze beide buren bestolen waren (jawel, toen ze zelf gewoon naast hun tas lagen te slapen). Snel door naar de volgende plek dus.
Een ferry-ride van een halfuur later kwamen we aan op het prachtige Magnetic Island, veel meer Bounty dan dat wordt het niet. Na een avond in het hostel had ik een aardige Australier ontmoet, die in het bezit was van een auto en me graag over het eiland wou crossen. Geluk voor mij, aangezien de rest van mijn reisgezelschap er meer voor voelde om 3 dagen op het strand te liggen. Zo heb ik het hele eiland verkend, krokodillen, slangen en wilde koala's gespot (een moeder met een babytje op haar rug :D) en de prachtigste stranden gezien.

Maandag was het helaas tijd om dit kleine paradijs te verlaten, en zijn we verder gereden naar Airlie Beach, waar ik nu verkeer en druk op zoek ben naar werk. Ik heb inmiddels bij 3 kroegen en een hotel mijn CV ingeleverd, en mijn RSA gehaald, wat zoveel inhoudt dat je 50 dollar betaald voor een papiertje waarop staat dat je weet dat je te dronken mensen niet nog meer alcohol moet geven en je 16-jarige breezers al helemaal geen alcohol moet geven. Mocht ik hier werk krijgen, blijf ik nog lekker 2 maanden hier, zo niet, dan reis ik door naar Brisbane om daar werk te zoeken :)

PS: nieuwe foto's van al het bovenstaande komen eraan!
PPS: Bedankt voor alle berichtjes ed, altijd leuk om van het thuisfront te horen :)!