Whitsundays

Vaak bestaat een groot deel van zo optimaal mogelijk reizen uit op de juiste tijd op de juiste plek zijn, zoals ik de afgelopen weken in Airlie Beach zelf ondervonden heb. Vastbesloten om hier werk te vinden begon ik met het uitdelen van CV's aan zowat alle bar-achtige plekken die ik tegen kwam (wat er op zich niet zo veel zijn omdat het centrum van Airlie Beach hoofdzakelijk uit 1 straat bestaat). Tientallen CV's en 7 dagen later begon de moed me echter langzaam in de schoenen te zakken, geen enkele reactie op mijn pogingen. Omdat het toch wel een duur grapje begon te worden om te blijven betalen voor een hostel in een plek waar ik absoluut niet lang wou blijven zonder baan, zat ik er al aan te denken om Airlie Beach te laten voor wat het was en verder te gaan, tot ik op precies het juiste moment op de juiste plek was en een Nederlandse jongen in het hostel ontmoette. Deze jongen werkte 3 uur per dag in het hostel in ruil voor gratis accomodatie, vertrok de volgende dag naar Melbourne en zag in mij wel zijn nieuwe opvolger. Zo gezegd, zo gedaan, gratis accomodatie was in ieder geval goed om wat geld te sparen wachtende op een 'echte' baan.
Ik trok in in het staff gedeelte van het hostel, wat zeer vergelijkbaar is met het gemiddelde Nederlandse studentenhuis, en de volgende dagen heb ik al bedden opmakend, vegend, dweilend en banen zoekend doorgebracht. Zo was ik ook vrijdagochtend nietsvermoedend aan het dweilen, toen een Australier op onze schoonmakende groep af kwam gelopen. Hij kwam met het verhaal dat hij de komende 4 dagen vrijwilliger op een boot had moeten zijn (koken, schoonmaken ed in ruil voor gratis kost en 'inwoning'), maar dat dit feestje voor hem helaas niet doorging, en of iemand van ons misschien binnen een uur klaar kon staan om hem te vervangen. Aangezien ik nog geen cruise rond de Whitsundays had gedaan, omdat die normaal rond de 400 dollar kosten, bedacht ik me geen seconde, zei mijn baas dat ik 4 dagen weg was en pakte mijn spullen. Aangekomen op de boot ontmoette ik de crew (4 mannen van 19- 35 jaar en mijn 'baas', de kok, een engelse van 32). De eerste paar uur hebben we druipend van het zweet bedden opgemaakt en douches schoongemaakt, om om 7 uur de passagiers te verwelkomen op een brandschone boot. Na wat instructies waarbij ik mijn skills als zwemvest model heb getoond, vertrokken we en zijn we langs de eerste eilanden gevaren. Een korte nacht later (dankzij Amerikanen die een gitaar hadden meegenomen en recht boven de crew hut een concert gaven) kwamen we aan bij Whitehaven Beach, wat vaak als een van de mooiste stranden ter wereld beschouwd wordt. Na wat gechill op het strand voeren we naar een goeie snorkel en duik plek in het Great Barrier Reef. Omdat ik al snel doorhad dat er de komende 2 dagen niet heel veel meer van me verwacht werd dan af en toe wat groente snijden, het eten met een glimlach opscheppen en afwassen en mijn baas zei dat ze me wel riep als ze me nodig had en ik vooral moest gaan snorkelen, greep ik mijn kans en hees ik me in een stinger suit, om prachtig koraal te bewonderen. Terug op de boot beleefden we een paar ware Titanic momenten (nee, niet het gedeelte waar de boot zinkt), inclusief springende dolfijnen langs de boot en zeemeeuwen die zonder pardon in je haar landen (ja, ik heb 5 minuten met een vogel op mijn hoofd rondgelopen..). We voeren langs alle eilanden totdat er niets dan oceaan te zien was, om een iets langere nacht te slapen.
De volgende dag was het gelijk tijd om op de open oceaan (maar nog steeds in het Great Barrier Reef) te snorkelen. Al kwallen ontwijkend en uit mijn haar plukkend (gelukkig geen stingers) heb ik weer wat bijzondere vissen bewonderd. Terug op de boot en na wat gevaar meldde de duikinstructeur me zonder discussie dat hij me voor een duik zou meenemen (gratis!), en 10 minuten later lag ik al zuurstof happend op de bodem van het Great Barrier Reef. Ondertussen werd er op de boot druk gevist, en na een uur of 4 werd er een makreel aan de haak geslagen en ontleed, waarvan vooral de geur me even terug bracht naar Mens en Dierkunde practica. Daarbij werd er een weddenschap met een Amerikaanse afgesloten voor het opeten van de oogbal van de makreel, waarmee ze mooi 20 dollar heeft verdient.
De laatste dag voeren we langs de eilanden terug naar Airlie Beach, en heb ik vooral bedden opgemaakt en gestofzuigd (wat nog best moeilijk is aangezien er allemaal rare hoekjes en gaatjes in een schip zitten en je constant heen en weer geslingerd wordt). Terug aan land, een lange douche en een kort dutje later was het (natuurlijk) tijd voor de afterparty.

Ondertussen heb ik nog steeds geen reactie van elk van de plekken waar ik mijn CV heb achtergelaten. Daar komt bij dat ik de afgelopen week een auto overgekocht heb van een staff lid in het hostel (om hem aan het eind van mijn reis in Melbourne weer te verkopen), dat ik alles gezien heb wat ik wilde zien in Airlie Beach, dat er in Brisbane veel makkelijker banen te krijgen zijn, en dat over 2 weken hier het regenseizoen losbarst. Resultaat van deze optelsom is dat, zodra de auto uit de check-up komt, ik een roadtrip naar Brisbane onderneem, om daar werk te vinden. Hopelijk ben ik daar ook goed in op het juiste moment op de juiste plek zijn.