Mackay, Rockhampton, Agnes Water, Town of 1770

Afgelopen week was Het Grote Moment eindelijk daar: vanaf donderdag 20 oktober ben ik in het bezit van een heuse Mitsubishi! Omdat dit heugelijke moment natuurlijk gevierd moest worden, ondernam ik met 2 collega-schoonmakers van het hostel een roadtrip naar Hideaway Bay en Dingo Beach. Voordeel hiervan was onder andere dat ik niet in mijn eentje hoefde te denken aan het links rijden, maar dat er af en toe iemand 'left!' van de achterbank schreeuwde. Gelukkig ook geen gerommel met schakelen met mijn linkerhand, want Bob (zoals de auto gedoopt is), is een superdeluxe automaat! Op weg naar Hideaway Bay dus, en terwijl Bob met 110 over de snelweg scheurde en er verder in de wijde omtrek geen auto te bekennen was, zagen we opeens langs de weg kangoeroes vrolijk voorbij huppelen! Dat was natuurlijk een foto waard, dus hard op de rem, stoppen midden op de snelweg, uitstappen en de poserende kangoeroe vastleggen. Terug in Bob bedacht ik me dat het toch wel fijn was dat deze kangoeroes zich netjes langs de weg hielden en zich gelukkig niet aangetrokken voelden tot mijn bumper, want er doen zich genoeg verhalen onder backpackers de ronde van aanrijdingen met kangoeroes, waarbij in sommige gevallen de auto er slechter uitkomt dan de kangoeroe. Na dit spektakel kwamen we aan bij Hideaway Bay, een strand waar, zoals ons al verteld was, geen ander levend wezen te bekennen is, en je je even alleen op de wereld kan wanen. Verder naar Dingo Beach voor een biertje (pardon, een frisje natuurlijk) met de locals, en terug naar Airlie Beach, blij met Bob (nog wel in ieder geval..).

Omdat ik de ene straat die Airlie Beach groot is na een tijdje wel gezien had, was het tijd om verder te gaan. Met behulp van wat briefjes hier en daar vond ik 2 mensen die graag mee wilden liften richting zuiden en de benzine wilden delen (een zwitser en een franse). Dinsdag kon de road trip beginnen, en zijn we naar Mackay gereden, om daar te overnachten op een camping. Omdat we al snel doorhadden dat er in Mackay simpel gezegd geen drol te doen was, reden we de volgende dag naar Eungella National Park. Terwijl iedereen zat te chillen in Bob (behalve ik dan want ik was natuurlijk goed op de weg aan het letten), werd de rust verstoord door een knal, en 5 minuten kwam de stoom uit de motorkap. Dat werd dus langs de weg staan in de middle of nowhere, wachten tot de auto af was gekoeld en fixen wat er mis was. Gelukkig zijn Australiers een uitermate vriendelijk volk, en binnen no time stonden er 3 mannen al hun water in mijn radiator te gieten en me te vertellen wat er mis was. Omdat ze me met hun vakkundig inzicht in auto's verzekerden dat ik zo door kon rijden, sprongen we weer in Bob, en reden we verder naar onze bestemming. In het National Park wederom prachtige watervallen, rare vogels en mooi regenwoud gezien en lekker gezwommen. Daarbij ook midden in het National Park op de camping gestaan (ofja camping, grasveld dekt de lading ook wel) waar we de enige 3 kampeerders waren.

Na een mislukt poging tot vogelbekdier-spotten de volgende ochtend, was het tijd om richting Rockhampton te rijden. Hoewel mijn vertrouwen in Bob weer enigzins hersteld was, was het na een uur of twee weer raak. De meter voor de temperatuur van de motor schoot omhoog, en wederom een rokende motorkap. Weer langs de weg dus, en ditmaal nog erger in the middle of nowhere. Nadat we zelf al ons water in de radiator hadden gegooid en erachter kwamen dat dat niet genoeg was, haalde ik een vrachtwagenchauffeur al seinend over tot stoppen. Deze wierp een blik onder Bob's motorkap en vertelde ons dat we zo niet verder moesten rijden, tenzij we per se de motor wilden slopen. Na wat gebel en gewacht arriveerde de sleeptruck, en werd Bob afgevoerd naar een garage in de prachtige wereldstad: Carmilla. De eerste diagnose was dat de cilinder kapot was, en een nieuwe zou waarschijnlijk meer kosten dan ik uberhaupt voor de auto betaald had. Terwijl ik me achter een struik aan het verbergen was om een klein traantje te laten om Bob, kwam de franse me vertellen dat het toch de radiator was, en dat deze voor 500 dollar vervangen kon worden. Nog steeds veel geld, maar bijzonder veel keus (met het oog op het verkopen van de Bob), had ik niet. Dat werd dus een avond overnachten in Carmilla, en om de depressie te verminderen, besloten we de locale pub in te duiken. Deze bevatte alles wat je van een locale pub mag verwachten: tl-verlichting, oude mannetjes, goedkoop bier, en een heuse jukebox! Al met al was het een van de meest geslaagde avonden in Australie dusver.

Na een innige reunie met een totaal opgelapte Bob inclusief splinternieuwe radiator, en een triest afscheid met wat dollars op mijn bankrekening, konden we gelukkig de volgende ochtend weer de weg op. En jawel, we zijn zonder problemen naar Rockhampton gereden! Omdat we al snel doorhadden dat ook hier (excuses voor mijn taalgebruik) geen drol te beleven was, reden we door naar Yeppoon, een klein kustplaatje, om hier even te chillen en bij te komen van alle avonturen, en te kamperen aan het strand.

Zaterdag heeft Bob ons via prachtige kustwegen naar de (gratis!) dierentuin en botanische tuin in Rockhampton gebracht, waar alle typisch-australische beesten te bewonderen waren (dingo's, kangoeroe's, koala's, wombats) en wat exotische planten.
Verder naar Agnes Water en Town of 1770, wat blijkbaar een begrip is onder backpackers, want iedereen vertelde me dat ik er langs MOEST gaan. De teleurstelling was dan ook groot toen we eraan kwamen, 2 dorpjes van 1 straat elk, waar niet eens een fatsoenlijke supermarkt was. Het enige lichtpuntje in dit alles: supergoedkope surflessen! Na een ontdekkingstocht in de omgeving en wederom wat gekampeer, stonden we zondag om 10 uur 's ochtends in de surfwinkel, klaar om te peddelen en golven te pakken. De surfwinkel eigenaar wist echter de pret te drukken, en vertelde ons dat er te veel algen in de zee zaten de komende 2 dagen, en er dus niet gesurft werd. Goed, andere dagvulling dan. We zijn naar het uiterste puntje gereden waar de weg ophield om een prachtige lookout over de oceaan en de bergen te hebben, doorgereden naar Bundaberg, en daar hebben we een rondleiding gekregen door de brouwerij van Bundaberg rum (waarbij we ook rum konden proeven, maarja he, een frisje was ook goed).

Hier heb ik mijn 2 meelifters eruit gegooid ;), omdat ik vanuit Bundaberg op zoek ga naar een baan in fruit plukken. Hoe en wat, daar wordt aan gewerkt, maar meestal is er voldoende werk en backpackers komen af en aan, dus fingers crossed :)!